नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (क्रान्तिकारी माओवादी) ले  यही फागुन २५ देखि २८ सम्म बसेको केन्द्रीय समतिको बैठकले गरेका निर्णयहरूलाई प्रेस वक्तव्यमार्फत सार्वजनिक गरेको छ । सो बैठकमा महासचिव कमरेड किरणद्वारा प्रस्तुत र पारित ‘वर्तमान राजनीतिक परिस्थिति र हाम्रो कार्यभार’ मा आधारित वक्तव्यमा प्रतिक्रियावादी राज्यसत्ताले गर्न थालेको स्थानीय चुनाव, एमसिसी सन्दर्भ, अन्तर्साम्राज्यवादी होडबाजी र रूस-उक्रेन सन्दर्भ र सङ्गठन र सङ्घर्षका सन्दर्भहरू रहेका छन् ।

 

 प्रतिक्रियावादी चुनावमा भाग लिने कि नलिने भन्ने प्रश्नलाई लेनिन र दुमासित जोडेर कार्यनीतिक प्रश्नका रूपमा व्याख्या गर्दै कतिपयले चुनावमा भाग लिनुपर्ने तर्क गरेको पनि पाइन्छ तापनि माओले महान् बहसका सन्दर्भमा अबको समयमा संसदीय व्यवस्थाअन्तर्गत चुनावी राजनीतिमा गएर प्राप्ति हुने होइन, उल्टै पार्टी गलत दिशातिर जाने र अन्त्यमा क्रान्ति विसर्जन हुने भन्नु भएको र व्यवहारमा पनि यस्तै देखिएकाले क्रान्तिको दिशामा अघि बढेका माओवादी पार्टीहरूले  चुनावलाई बहिष्कार गर्दै आइरहेको सन्दर्भमा नेकपा (क्रान्तिकारी माओवादी) ले पनि तर्कपूर्ण  व्याख्यासहित प्रतिक्रियावादी राज्यसत्ताले आगामी वैशाखमा गर्न थालेको स्थानीय चुनावलाई बहिष्कार गर्ने निर्णय गरेको छ । सो पार्टीद्वारा जारी वक्तव्यमा भनिएको छ :

अघिल्लो पटक पोखरामा भएको पार्टीको राष्ट्रिय सम्मेलनमा पार्टी प्रतिनिधिकरूको अत्यधिक बहुमतले चुनावमा सहभागी हुनु सही हुँदैन भन्दाभन्दै चुनावलाई उपयोग गर्ने नीतिका कारण  पार्टीको क्रान्तिकारी छविलाई पारेको नकारात्मक प्रभावबाट शिक्षा लिएर यसपल्ट चुनावलाई सक्रिय बहिष्कारको अभियानका साथ अघि बढाउने नीतिले कार्यकर्तामा नयाँ उत्साह पैदा हुनु स्वाभाविक छ । 

चाहे भारतीय विस्तारवादद्वारा कब्जा गरिएको कालापानी क्षेत्र-लिपुलेक र लिम्पियाधुराको सन्दर्भ होस्, अथवा अमेरिकी साम्राज्यवादद्वारा थोपरिएको एमसिसी प्रकरणमा होस्, आफ्नो शक्ति र सामथ्र्य अनुसार नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी (क्रान्तिकारी माओवादी) सदैव अग्रपक्तिमा उभिएको कुरालाई स्वीकार गर्नु पर्दछ  ।त्यसमा पनि एमसिसी प्रकरणमा यसले वैचारिक र भौतिक दुवै पक्षमा आफूलाई अग्रपङ्क्तिमा उभ्याएको छ । यस सन्दर्भमा पार्टीद्वारा जारी वक्तव्यमा भनिएको छ :

सरसरती हेर्दा कुनै खास मुलुकको सार्वभौम सत्तामाथि  अर्को मुलुले आक्रमण गर्ने कार्य सही होइन, यस सन्दर्भमा रूसका आलोचना हुने  र गर्नु पर्ने कुरामा विवाद छैन । तर, यो लडाइँ सारतः अन्तर्साम्राज्यवादी  अन्तरविरोध, होडबाजी र प्रतिस्पर्धाको उपज हो र यसका पछाडि अमेरिकी साम्राज्यवादको भूमिका रहेको  छ । अमेरिकी साम्राज्यवादी दादागिरीलाई पन्साएर रूस र युक्रेनको सन्दर्भलाई सिमित गर्नु भनेको रूस–युक्रेनको लडाइंलाई सही किसिमले बुझ्न नसक्नु हो  । यस सन्दर्भमा विश्वका अन्य माओवादी पार्टी तथा मोर्चाहरूका झैँ नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी ( क्रान्तिकारी माओवादी ) प्रस्ट रहेको  देखिन्छ  । जस्तो सो वक्तव्यमा भनिएको छ :

वक्तव्यको अर्को महत्वपूर्ण पक्ष राष्ट्रियता, जनतन्त्र र जनजीवीका सम्बन्धी पक्ष हो । यसमा एकातिर  भारतीय विस्तारवादद्वारा दार्चुलाको कालापानी क्षेत्रमा गरिएको अतिक्रमण छ भने अर्कातिर  अमेरिकी साम्राज्यवादद्वारा एमसीसी संझौता संसदमा अनुमोदन गरिएको स्थिति छ ।  त्यसै गरी जनजीविकाको प्रश्न पनि जटिल बनेको छ  र  सबैभन्दा गम्भीर कुरा जनतन्त्रको प्रश्न छ।

 क्रान्तिकारी पार्टीको मूल ध्येय रणनीतिक प्रश्न नै हुनुपर्छ । यो भनेको कार्यनीतिक प्रश्नलाई रणनीतिक उद्देश्यसित जोड्ने। उसको सेवामा लगाउने भन्ने हो । वक्तव्यमा  राष्ट्रियता, जनतन्त्र तथा जनजीविकाका जल्दाबल्दा समस्यालाई लिएर एकल तथा संयुक्त रुपमा सङ्घर्षलाई विकसित तुल्याउँदै जानु पर्दछ भने दीर्घकालीन रुपमा वर्तमान सत्ता तथा व्यवस्थाको विकल्पमा नयाँ जनवादी राज्यसत्ताको स्थापनार्थ क्रान्तिको तयारीमा दृढतापूर्वक अगाडि बढ्नु पर्दछ, भनिएको छ ।  यो महत्वपूर्ण पक्ष हो । तर समस्या यसको व्यावहारिक कार्यान्वयनमै रहेको छ । यो भनेको  कार्यदिशाको प्रश्न हो र यस मामिलामा नेकपा (क्रान्तिकारी माओवादी) थप मुर्तताका साथ आउनु आवश्यक छ । क्रान्तिको तयारीमा दृढतापूर्वक अगाडि बढ्ने कुराले व्यावहारिक स्वरूप लिन नसक्नु नै  अहिलेको समस्या हो र यसले निम्त्याउने समस्या भनेको गोलचक्करवाद नै हो । ‘आत्मगत स्थिति’ का नाममा गोलचक्करवादमा रमिरहने समस्याका पछाडि कार्यदिशाका सम्बन्धमा रहेको सारसङ्ग्रहवादी प्रवृत्ति पनि हो । नेकपा (क्रान्तिकारी माओवादी ) यस मामिलामा प्रस्टताका साथ आउनु आवश्यक  छ ।यसले मात्रै  क्रान्तिकारीहरूबीचको सह कार्यलाई सहज बनाउँछ ।

वक्तव्यमा केन्द्रीय समितिको बैठकमा पार्टीमा एकताबद्ध हुनु भएका र अन्य कतिपय कमरेडहरुलाई केन्द्रीय समितिमा समावेश गर्ने महत्वपूर्ण  निर्णय लिइएको छ, भनिएको छ ।

कम्युनिस्ट आन्दोलनमा क्रान्तिकारी पार्टीको कुरा गर्दा बोल्सेविक स्पिरिटको पार्टीको कुरा गर्ने गरिन्छ । माओले चिनियाँ माहान् सर्वहारा सांस्कृतिक क्रान्तिको समयमा सङ्गठनात्मक स्वरूपका  सन्दर्भमा एकमा तीनको धारणा अघि सार्नु भएको थियो  । यो भनेको बुढा, प्रौढ र युवाको संयोजन हो । यहाँ उमेरको मात्र प्रश्न नभएर आन्दोलनको अनुभव, विचारले दृढ र भौतिक रूपमा पनि क्रियाशील नेता-कार्यकर्ताको संयोजन भनिएको हो । यो भनेको उत्तराधिकारी निर्माणको पनि प्रश्न हो । यसबारे चाइना टेक्सटबुकमा निकै राम्रो गरी व्याख्या गरिएको छ ।

 हुन त आजको युवा नेता-कार्यकर्ताहरू, सबैमा नभनौँ कतिपयमा  अध्ययन–चिन्तनप्रति अरूचि र आत्मप्रदर्शन र आत्मप्रशंसाको  प्रदर्शनका साथै फेसबुके राजनीतिमा रमाउने प्रवृत्ति पाइन्छ तापनि युवा कार्यकर्तालाई बढीभदा बढी प्रोत्साहन र प्रशिक्षण दिनु आवश्यक छ । क्रान्तिकारी विचार र व्यवहारप्रति प्रतिबद्धहरू सङ्घर्षका बीचबाट आफूलाई अघि बढाउँछन् र कतिपय पलायन भएर जान्छन् र यसक्रममा शुद्धीकरणको प्रक्रिया पनि चल्छ ।  पछिल्लो समयमा अरू पार्टीबाट विद्रोह गरेर आउने युवा कार्यकर्ताहरूको  एउटा पङ्क्ति नेकपा (क्रान्तिकारी माओवादी) मा धु्वीकृत भएको देखिन्छ । यो सकारात्मक पक्ष  हो र उनीहरूले आफूलाई विचार र व्यवहारमा दृढताका साथ अघि बढाउनु पर्छ । साथै उनीहरू एक्लै आएका छैनन्, थाहै नपाई उनीहरूसित ती सङ्गठनका गलत पक्षहरू पनि टाँसिएर आएका हुन्छन् । यसप्रति पनि ध्यान दिनु आवश्यक हुन्छ  । 

निष्कर्ष : चरम निराशा, तर संघर्षले फड्को मार्नु पर्ने र  क्रान्तिले  नयाँ दिशा लिनु पर्ने  अहिलेको अवस्थाबाट अघि बढ्ने  वैज्ञानिक उपाय भनेको क्रान्तिकारी पुनर्गठन मात्रै हो l यसबाट  मात्रै  क्रान्तिकारी शक्ति, व्यक्ति-व्यक्तित्त्व र आम उत्पीडित वर्ग र समुदायलाई गोलबद्ध  गर्न  सकिन्छ ।

०००