--------------------------------------------------------------------------

हामीहरू नवी मुम्बई तलोजा जेलमा कैद विश्वचर्चित तेलगु क्रान्तिकारी कवि तथा जनताका बुद्धिजीवी वरवर रावको परिवारका सदस्यहरू, उहाँको विग्रँदो स्वास्थ्यलाई लिएर एकदमै चिन्तित छौँ । छ हप्ताअघि जतिबेर २८ मे २०२० मा अचेत अवस्थामा वहाँलाई तलोजा जेलबाट जेजे अस्पतालमा लगिएको थियो, त्यतिबेरदेखि नै उहाँको स्वास्थ्य एकदमै नराम्रो गरी बिग्रेको छ । वहाँको स्वास्थ्यमा कुनै सुधार नै नभई अस्पतालबाट डिस्चार्ज गरेर पुनः जेलमा पठाइएको थियो । वहाँलाई निरन्तर स्वास्थ्य सुविधा र इमर्जेन्सी चिकित्सीय ओषधीउपचारको अहिले पनि आवश्यकता छ ।

 हाम्रो चिन्ताको थप कारण निरन्तर रूपमा आइरहेको वहाँको फोन हो, शनिवारको साँझ वहाँको लगातार फोन आएको थियो । यसले हामीलाई थप चिन्तित तुल्याएको छ । २४ जुन र २ जुलाईमा आएको फोनको आवाज पनि एकदमै मधुरो र चिन्ता जगाउने खालको थियो । वहाँको बोली लरबरिएको थियो र बेलाबेलामा के के बोल्दै हिन्दीमा बोल्नु हुन्थ्यो । तेलगु मात्र नभएर हिन्दी समेत फरर्र बोल्ने प्रखर वक्ताको त्यस किसिमको लरबरिएको र बर्बराएको बोली चिन्ता जगाउने र डर लाग्ने खालको नै थियो ।

११ जुलाईमा आएको फोन अबm बढी अत्याउने किसिमको र एकदमै चिन्ताजनक थियो, वहाँले आफ्नो स्वास्थ्यका बारेमा प्रस्ट  कुरा नगरेर आमाबाको अन्तिम संस्कारका सम्बन्धमा बेसुरका कुरा गर्नुभयो, जुन सात दशक र चार दशक अघिको कुरा थियो । एउटै आरोपमा जेलमा रहेका अर्का आरोपी कैदी साथीले फोनबाट हामीलाई वहाँ आफैँ हिँडेर शौचालय जान नसक्ने र दाँत ब्रस गर्ने पनि नसक्ने स्थितिमा  रहेको  भन्ने कुराको जानकारी दिनुभयो । आफू रिहा हुँदैछु र जेलको ढोकामा आफ्नो परिवार पर्खेर बसेका छन् भन्ने कुराको भ्रम वहाँमा परेको कुरा पनि उहाँले जानकारी दिनुभयो ।

 

जेलमा रहेका साथीले शारीरिक दृष्टिले मात्र नभई  न्युरोलोजिकल समस्याका दृष्टिले पनि वहाँमा समस्या रहेकाले तुरन्तै चिकित्सीय उपचार आवश्यक रहेको कुरा सुनाउनु भयो । बेसुर हुने, बिर्सने शरीरमा सोडियम र पोटासियमको अभावका कारणले हो र यसले मस्तिष्कलाई नोक्सान पु¥याउने गर्दछ । इलेक्ट्रोलाइट असंतुलन  ले  ज्यानै पनि लिन सक्छ । तलोजा  जेलमा यस किसिमको गम्भीर बिमारीका लागि  नत चिकित्सा विशेषज्ञहरू छन्, न त आवश्यक उपकरणहरू नै । त्यसैले वहाँको जीवन रक्षाका लागि र इलेक्ट्रोलाइट असंतुलनका  कारण संभावित मस्तिष्क क्षति र  जीवन जोखिमबाट बचाउनका  लागि  तत्काल कुनै विशेष अस्पतालमा  स्थानांतरित गर्नु जरूरी छ।

वहाँलाई जुन किसिमको मुद्धा लगाइएको छ, त्यसैका नाममा सबै कुरा  पर सारेर बेवास्ता गरिएको छ । वहाँलाई विचाराधीन कैदीका रूपमा २२ महिना जेलमा राखियो र बिना जाँचपडताल र अनुसन्धान त्यसैलाई सजायमा बदलेर जेलमा राखिएको छ  । वहाँको जमानत याचिकालाई पाँच पल्ट खारेज गरिसिकएको छ र यहाँसम्म कि वहाँको उमेर, खराब स्वास्थ्य र कोविडको जोखिमलाई लिएर गरिएको विशेष याचिकाको पनि बेवास्ता गरियो । 

हाम्रा लागि वहाँको जीवनरक्षा सबैभन्दा चिन्ताको विषय बनेको छ । यतिबेला हाम्रो माग भनेको वहाँको जीवनको सुरक्षा हो । वहाँलाई ओषधी उपचारका लागि सुविधासम्पन्न अस्पतालमा लगियोस् र  आवश्यक औषधी उपचार गरियोस् भन्ने माग यतिबेर हामी सरकारसित गर्दछौँ । कुनै पनि व्यक्तिलाई उसको बाँच्ने अधिकारबाट वंचित गर्ने अधिकार छैन, एउटा विचाराधीन बन्दीका सम्बन्धमा त झनै छैन भनेर हामी सरकालाई सम्झना दिलाउन चाहन्छौँ । 

१२ जुलाई, २०२०