अङ्ग्रेजी र हिन्दीमा करिब २० पृष्टमा पुस्तिकाकै रूपमा प्रकाशित अपिल मूलतः तीन भागमा विभाजित छ । आरम्भमा भारतीय कम्युनिस्ट पार्टी र दुई लाइन सङ्घर्षको चर्चाका साथ कसरी भाकपा (माओवादी) को निर्माण भयो भन्ने कुराको ऐेतिहासिक तथा राजनीतिक चर्चा गरिएको छ  र पार्टीको राजनीतिक लाइन दीर्घकालीन जनयुद्धको महत्व र उपलब्धीको चर्चा गरिएको छ । त्यसपछि अन्तर्राष्ट्रिय स्थितिका साथै मोदी फासिवाद कसरी भारतीय उत्पीडित जनताका विरुद्ध युद्ध लादिरहेको छ भनेर प्रस्ट पारिएको छ ।  अन्त्यमा अपिलमा उत्पीडित वर्ग, जातजाति तथा समुदाय एकताबद्ध भएर मोदी फासिवादका विरुद्ध लड्नु पर्ने आवश्यकता र औचित्यमा जोड दिइएको छ ।
यसपछि विस्तृत रूपमा पार्टीका विगतदेखि वर्तमानसम्मका गतिविधि,  गल्तीकमजोरीका साथै पार्टीका आन्तरिक नीति तथा विधिका पक्षमा प्रकाश पारिएको छ ।दोस्रोपल्ट सरकारमा आएपछिको पहिलो बजेटको घोषणामा मोदी सरकारले सन् २०२५ सम्ममा ५ लाख करोड डलरसहितको विश्वको तेस्रो सबैभन्दा उच्च आय भएको मुलुक बनाउने घोषणा गरेको थियो । उसले ८ प्रतिसत जिडिपी दर बढाउने भनेर जनतालाई ठगिरहेको छ ।  बजेटले करमा बढोत्तरी गरेर जनताको ढाड सेकेको छ र ‘मेक इन इन्डिया’ का नाममा बहुराष्ट्रिय कम्पनी र ठूला पुँजीपतिहरूको मारमा जनतालाई पारिरहेको छ । यसले जनतालाई गरिबी,  भोकमरी, बेरोजगारी, आत्महत्या र औषधीउपचारबिनाको मृत्युबाट मुक्त गर्न सक्ने स्थिति छैन । बजेटमा कुपोषणाबाट हुने बालबच्चाको मृत्युसित सम्बद्ध समस्या समाधान गर्ने कुनै पनि योजना छैन । मोदीको पहिलो शासनकालमा किसान समस्या हल गर्नै किसानको आम्दानी दोब्र बढाउने भनेर गरिएको घोषणा फोस्रो गफमै सीमित भयो ।  ‘किसान सम्मान योजना’ लगानीकर्तासित भीख माग्ने कार्यमा परिणत भयो । महिला, दलित, आदिवासी र मुस्लिम जस्ता उत्पीडित क्षेत्रका जनताका समस्या हल गर्न बजेटले कुनै पनि समाधान योजना दिन सकेको छैन । मोदी सरकारले ५०० करोड सम्पतिवालालाई २ पैसा प्रति  रुपिया कर लगगाएको छ भने १००० करोड हुनेलाई ३ पैसा प्रति रुपिया कर लगाएको छ । अर्कातिर केन्द्र सरकारले आफ्नो प्रभुत्वकारी उद्देश्य पूरा गर्न क्रान्तिकारी आन्दोलन, राष्ट्रिय मुक्ति आन्दोलन र जनवादी आन्दोलनलाई दबाउन सैन्य बजेटमा ठूलो बढोत्तरी गरेको छ । सरकारले शिक्षा, स्वास्थ्य र अन्य जनकल्याणकारी  सेवामूलक योजनाहरूमा सामान्य बजेट छुट्याएको छ ।  नोकरसाही शासनसंयन्त्रमा तल गाउँ तहदेखि माथि केन्द्रसम्म भ्रष्टाचारले सीमा नाघेको छ । वास्तवमा जनसामान्य जेजति रोजगारीमा छन्, ती पनि अर्ध रोजगारजस्ता छन् । बेरोजगारी उच्च्च बिन्दुमा पुगेको छ ।
सरकारी सशस्त्र फौज कास्मिर र उत्तरपूर्वका जनतामाथि युद्ध थोपरिरहेका छन् । मोदी सरकारले नागरिकतासम्बन्धी अधिनियम बनाएर आसामका लाखभन्दा बढी जनतालाई असुरक्षाको स्थितिमा पु¥याएको छ । हजारौँलाई  यातनागृहका झैँ जेलमा कोचरेको छ र यसमध्ये ५० जनाले आत्महत्यासमेत गरेका छन् । सरकारी सशस्त्र बलको सहयोग लिएर हिन्दू फासिवादी जमातले उत्तरपूर्वी भारतका जनतामाथिको आक्रमणमा वृद्धि गरिरहेको छ ।  फासिवादी कानुनहरू ‘युएपिए’र्, एफएसपिए’  ‘टाडा’ भन्दा बढी निर्मम प्रवृत्तिमा फेरिएका छन् । आतङ्कवादको अन्त्य गर्ने नाममा मोदी सरकारले ‘एनआइए संशोधन बिल–२०१९’ ल्याएको छ र राज्यआतङ्कका विरुद्ध जनताको सङ्घर्ष, क्रान्तिकारी, जनवादी तथा राष्ट्रिय मुक्ति आन्दोलनहरूप्रति अन्तर्राष्ट्रिय समर्थनलाई दमन गर्न  ‘युएपिए संशोधन बिल–२०१९’ ल्याएको छ । यसले केन्द्र र राज्यका मानवाधिकार कमिसनहरूमा ब्राम्हणवादी हिन्दूवादी धार्मिक पाखण्डीहरूले भर्न  र सामान्य मानवाधिकारबाट उत्पीडित वर्गहरू, उत्पीडित क्षेत्र र जातजातिहरूलाई वञ्चित गरेर दमन गर्न ‘मानवअधिकार सुरक्षा संशोधन बिल–२०१९’ अघि सारेको छ ।  ‘मानवअधिकार सुरक्षा संशोधन बिल–२०१९’ ले आम जनता तथा जनवादी शक्तिहरूले सङ्घर्षद्वारा हासिल गरेको ‘ सूचनाको हक सम्बन्धी विधेयक–२०१५’ लाई निलम्बन गरेको छ । यस किसिमका नोकरसाही विधेयकद्वारा मुलुकभरि फासिवादको अभ्यास गर्न फासिवादी सरकारले आधार तयार पारिरहेको छ ।
उनीहरू आत्मसमर्पणको नीति लागु गर्छन्, आत्मसमर्पण गरेका कार्यकर्ताहरूलाई क्रान्ति विरोधी बनाउँछन्, ‘पुनस्र्थापना सुधार’ नीति अँगाल्छन् र गद्दारहरूलाई  प्रहरी, अर्धसैनिक बल र कमान्डो विशेष दस्तामा भर्ना गरेर जनता विरुद्धका काममा प्रयोग गर्छन् । फासिवादी सत्ताद्वारा चलाइने गरेका सैन्य अपरेसनका कारण सर्वसाधारण जनताले समेत अथाह कष्ट सहनु परेको छ । यसबाट दुस्मनको आक्रामणकारी कार्यनीतिको  जानकारी मात्र नभएर उसमा बढ्दो निरासाको जानकारी पाउन सकिन्छ । हाम्रो जनमुक्ति छापामार सेना, विभिन्न क्रान्तिकारी जनसङ्गठनहरू, क्रान्तिकारी जनसत्ताका अङ्गउपाङ्गहरू,  जनताका दुस्मनका यस किसिमका हर्कतहरूप्रति सचेत र सतर्क हुँदै सैद्धान्तिक, राजनीतिक, सैन्य, सङ्गठनात्मक र सांस्कृतिक पक्षमा थप दृढ र इमानदारीका साथ गोलबद्ध र जागरुक भएर प्रत्याक्रमणका लागि आफूलाई तयार राख्नुपर्छ ।
•    मजदुर, किसान, विद्यार्थी र बुद्धिजीवीहरूको एकता  जिन्दावाद !
•    पार्टी, जनमुक्ति छापामार सेना र संयुक्त मोर्चा : जिन्दावाद !
•    माक्सर्वाद–लेनिनवाद–माओवाद : जिन्दावाद !
•    भारतीय कम्युनिस्ट पार्टी (माओवादी) : जिन्दावाद !
•    नयाँ जनवादी क्रान्ति : जिन्दावाद !
•    विश्व समाजवादी क्रान्ति :  जिन्दावाद !