नेपालको राजनीतिमा बडो नाटकीय ढङ्गबाट घटनाहरू घटिरहेका छन् । यसै सन्दर्भमा कृष्णबहादुर महरा प्रकरण जटिल नाटकीय मोडमा पुगेको छ । विदेशी शक्तिको प्यारो हुन पछिल्लो समयमा क्रिस्चियन धर्म अँगालेका महरा जसरी उदाएका थिए, त्यसै गरी अवसानतर्फको बाटोमा देखिए । रोल्पाली हुनुको फाइदा धेरै अयोग्य र अक्षमले पाए पनि उनी भने ‘योग्य’ थिए । उनको योग्यता र क्षमता भनेको पार्टीभित्र होस् अथवा बाहिरका शक्तिकेन्द्रलाई रिझाउन सक्नु र अवसर र फाइदा लिन सक्नु हो । यता पनि ठिक्क, उता पनि ठिक्क भएर फाइदा लिनेमा उनी एक नम्बरमा पर्छन् । आफ्नो फाइदाका लागि उनी हदसम्म पार गर्छन् ।म आफू टेलिभिजनको प्रमुख छँदा पार्टी हेडक्वार्टरदेखि लैनचौरलगायत कताकताबाट  कहिले सोझै र कहिले घुमाउरो किसिमले के के विषयमा क–कसका फोन र दबाव आउंथे, यी सबै पछि लेखौंला । कमरेड महेश्वर दाहालसहित एकैचोटि हामी १६ जनाले किन राजिनामा दियौं, यसका पछाडि अन्तर्निहित कथा रोचक र गम्भीर दुवै प्रकृतिको छ । हामीले राजिनामा दिएको विषयलाई लिएर न त महराले एक शब्द सोधे, न त प्रचण्ड र किरणले नै सोधे । खुसी लाग्यो, हामीले पनि  बुझ्यौं– हामी अलि देशभक्त रहेछौं, स्वाभिमानी र क्रान्तिकारी रहेछौं ।
पद र शक्तिका लागि सदैव छटपटिइ रहने प्रचण्डको यता फेरि सिङ्गापुर आवतजावत बढ्दै जानथाल्यो । यस्डी मुनिमार्फत फेरि प्रधानमन्त्री बन्न प्रचण्डको हारगुहार र कुदारेकुद चलिरहेको बेला महराजीसित जोडिएर पैसाका बारेमा चिनियॉहरूसित गरेको कुराकानीको  टेप प्रकरण बाहिर आयो । आफ्नो स्वार्थका लागि जसको पनि र जतिबेर पनि बलिको बोको बनाउन माहिर प्रचण्ड आफैंले यो टेप प्रकरण भारतलाई रिझाउन महरामार्फत गरेको योजनबद्धता थियो भन्ने कुरा पनि चर्चामा आयो । बाहिर दुईचार दिन होहल्ला भए पनि पार्टीमा खासखुस चल्यो, सकियो । अहिले पनि भन्ने गरिन्छ— चीनलाई बदनाम गरेर भारतसित सम्बन्घ बनाउन र बढाउन टेप प्रकरण एउटा प्रायोजित परिपञ्च थियो ।
अब केही समयमै यी सबै पर्दाहरू खुल्दै जानेछन् । भर्खरै एउटा कुरा सुन्नमा आएको छ । भ्रम र अविश्वास उत्पन्न गर्ने कुरा पनि हुन सक्छ । सही के हो थाहा छैन । क्रान्तिकारी धारका एक जना वरिष्ठ कमरेड र भारतीय राजदूत राकेश सूदबीच केही दिनअघि गोप्य भेटघाट भएको गाइ‘गुइ‘ चलेको छ । त्यसै गरी  एमाले नेता ओली र बाबुरामजीका बीच अपारदर्शी भेटघाटका शृङ्खलाका सन्दर्भहरू पनि बाहिर आइरहेका छन् । ‘आउट र इन’ को यो चक्करले नजानिंदो भय र आशङ्का भने जन्माएको छ । त्यसैले खुलेर भन्नुपर्ने हुन्छ;—''राष्ट्रिय आत्मसमपणर्वादका विरुद्ध उठौ ! नयॉ जनवादी क्रान्तिका पक्षमा जुटौ !
००